George Minne foto

http://www.oscardevos.be/eerste-groep/

Sint Michielskerk: waar Jules De Brucyker gedoopt werd...

Uit collectie van de Jules De Bruycker Stichting.

George Minne en Verdegem

In  een gesprek  (van wie ik een schilderij van Verdegem kocht),  maakte Willem Elias mij attent op het feit dat Verdegem lessen volgende bij George Minne:


Jos Verdegem (1897-1957) — Aspecten van de Belgische kunst na '45

"Jos Verdegem zou als kind nog op de schoot van de Gentse socialistische voorman Edward Anseele gezeten hebben. Vandaag nog doet de “Haanstraat” in de Muide, zijn geboorteplaats, armtierig aan, zij het nu als allochtonenbuurt. Het wijst op buitengewone kwaliteiten dat hij zich als kind aan dit sociaal milieu uit die Gentse volksbuurt heeft weten te onttrekken. Op twaalfjarige leeftijd gaat hij in de leer bij een huisschilder en volgt avondlessen tekenen aan de Academie, eerst bij Frits Van den Berghe en later bij George Minne. "

"Bij wijze van oefening ging Verdegem overigens geregeld naar het Louvre om er de grote meesters na te tekenen. In zijn curriculum vitae stonden onder leermeesters, naast Delvin en Minne, “les Anciens” vermeld. In de gangen van de Academie groette hij al eens eerder de gipsen Griekse modellen dan zijn collega’s. Het is ook dit neoclassicisme, die terugkeer naar de oude kunst, die maakt dat hij ver afstaat van het brave animisme van zijn generatiegenoten."

(Willem Elias)

PS Die lessen bij Minne volgde Verdegem van 1913 tot 1914.

Fotograaf betrapt bij jongeling

Ronald

Lam Gods

George Minne en Maurice Maeterlinck waren gefascineerd door het lam Gods. Critici beweren dat de fontein zou geïnspireerd kunnen zijn door de bron des levens uit het Lam Gods. Zie de screenshot:

Plannen voor vrijdag te bezoeken

Onze plannen om te bezoeken:

Kunstenaarswoning en atelier Leon De Smet - Aanduidingsobjecten - Inventaris Onroerend Erfgoed

Koperstraat 20, Sint-Martens-Latem (Oost-Vlaanderen)

De schilderateliers maakten integrerend deel uit van de woning. Dergelijke atelierwoningen waren duidelijk herkenbaar door het daklicht of de grote atelierramen op het noorden. Het beeldhouwatelier van George Minne was ondergebracht in een afzonderlijk gebouw, nu verdwenen, in de woning kwamen talrijke tekeningen tot stand.

Het zogenaamde ‘Schildershuis’, een 19e eeuwse hoeve in de Koperstraat 20 was van 1906 tot 1913 het woonhuis en atelier van Leon De Smet. Zijn jongere broer Gust schilderde hier een imposante reeks doeken. Tussen 1920 en 1940 had kunstcriticus en schilder Georges Chabot er bovendien zijn buitenverblijf.

Richard Minne

Aan de Eikeldreef 16 woonde vanaf 1928 de in Gent geboren schrijver-dichter Richard Minne (1891-1965). Het originele woonhuis is ondertussen afgebroken.

 Richard Minne is begraven in Sint-Martens-Latem.

Gemeentelijk museum Gevaert-Minne

Het museum is al een aantal jaar vernieuwd, vroeger hingen er uitsluitend de werken van Edgar Gevaert die echt niet goed genoeg zijn en wat ook beseft wordt door de gemeente want geen enkel werk van hem is opgenomen in de propagandafolder, en nu zijn er topwerken te zien – een Mijmering van Gust De Smet, De papeter van Gustave Van de Woestijne, Het echtpaar van Constant Permeke, schetsen van George Minne, de betere rijkdom die geen misprijzen maar bewondering vraagt.

In de bossen van de Edgard Gevaertdreef en Kapitteldreef bevindt zich het voormalig woonhuis en atelier Edgar Gevaert (1891-1965) en zijn vrouw Marie Minne. Edgar Gevaert tekende zelf de plannen en inspireerde zich hiervoor op zijn voorouderlijk huis, een 16 de eeuwse hoeve ‘Te Mere’ in Mater bij Oudenaarde. De verwijzing is vooral duidelijk in de vensterbogen die refereren aan de  Vlaamse renaissancestijl. Zijn atelier is nog steeds herkenbaar aan de grote ramen.

George Minne

In 1900 huurde de beeldhouwer George Minne in de Hoge Heirweg 51 ‘Het Rozenhuis’. Hij vervaardigde hier versies van de ‘Fontein der geknielden’.

In 1907 ontwierp en bouwde hij zijn definitieve woning en atelier aan de Kortrijksesteenweg 62. Latems schrijnwerker en aannemer Jules Maebe voerde de werken uit. De kunstenaar stierf hier in 1941. Daarna is het huis verbouwd en werden er achteraan nieuwe bijgebouwen opgericht.

Minne spotten

In het MSK Gent een beeld van George gespot bij Leon De Smet: 

Leon De Smet, Interieur of De Verliefden

"Ook George Minne is prominent aanwezig met De kleine reliekdrager op de schoorsteenmantel, een van zijn bekendste beelden, dat ook op andere schilderijen van Leon de Smet voorkomt."

Buysse & Minne

Beste Frank

Dank om dit door te sturen.

In dit tweede deel praat Guido Lauwaert met Alice Everaert over de fallus van Cyriel Buysse en het geld dat hij gaf aan pastoors in ruil voor pittige verhalen.

George Minnes fallus van Buysse 
Toen ik haar vroeg wat de connectie tussen haar interieur en dit toch wel moderne kunstwerk was, boog zij voorover en slingerde mij toe, 'Choquer la bourgeoisie. Malheureusement, ce chef-d'oeuvre n'a jamais été exposé. A cause de la mentalité hypocrite des marchants d'arts. Ce sont tous des gardiens de mausolée.' 'Bravo, madame. Merveilleux. C'est tout à fait du popart,' zei ik, om haar gunstig te stemmen.
'Popart! C'est quoi ça? Un jeu d'enfant?' 'Une certaine tendance artistique des années cinquante et soixante.' 'Un drôle de nom.' 'Oui... et non. Vous avez raison. Pourquoi pas? Cette tendance artistique avait bien l'air un peu bizarre.' 
Ik aarzelde even, voelende dat mijn waarde daalde, maar vroeg dan toch wie de kunstenaar was, die dit prachtstuk had gemaakt.
'Mais, ça ce voit! Même un aveugle le verrait. Minne, monsieur. George Minne! C'est le phallus de monsieur Buysse. Parce qu'il a des enfants partout. Même en Amérique. La sculpture symbolise l'adoration de Minne pour la puissance sexuelle de Buysse. Une pièce unique. Après ma mort vous pouvez l'avoir. J'ai déjà réglé ça avec mon notaire. Minne et Buysse étaient des amis. Grâce à Maeterlinck. Jusqu' au moment où Minne a compris la mascarade littéraire de monsieur Buysse, il achetait ses histoires, monsieur. Il n'y a que deux, trois histoires qu'il avait écrites lui-même. 'Tantes', par exemple, et 'Plus-Que-Parfait'. L'histoire se situe dans un village flamand. Aucun plouc ne connaît la différence entre oui et non. C'étaient tous des pignoufs.' 'Tiens. Ca m'étonne vraiment que Buysse...' 

Fontein: Minne en Matisse

“De fontein der geknielden” van George Minne. Daar staan ze dan ingetogen naar iets te kijken dat niet te zien is. Of zien ze zichzelf als narcissus in het water? Of is het een verwijzing naar de Bron van het Leven op het centrale paneel van het Lam Gods? Zijn de beelden aan het bidden? Nu ja, ik haal het ook bij anderen en laat ik niet te veel interpreteren. In elk geval de diepzinnigheid spat er van af.

PS
Uit NRC Handelsblad:

"Wat vooral in die vroege, spichtige figuren opvalt is hoe goed Minne was in bilspieren, in samengeknepen kontjes. En in het laagreliëf van ruggewervels en schouderbladen daarboven. Echt erotisch wordt het nooit, maar het heeft wel iets sensueels."

Terwijl ik verder wandelde dacht ik plots dat het niet onaardig zou zijn deze beelden te laten dansen. Heiligschennis, akkoord maar daar kan ik niet aan doen. Het zit in mijn DNA zoals bij George Minne een diepe religiositeit.

Ik begon te tekenen. Hoe kon ik ze laten dansen en toch trouw blijven aan de figuren van George?

En toen, dacht ik, aan Matisse:

En ik verwees al naar Koskoschka.

Richard Minne

'Ik begin een mensch van orde en verantwoordelijkheid te worden: ik stel vast, dat ik een datum boven mijn brieven zet. Ik ben rijp om in de Vlaamsche Academie opgenomen te worden en stilaan te vermolmen van binnen.' 

 Dat zou een goed motto zijn voor onze brieven. 

Stamcafé

Ilse Weber | Literaire wandeling
http://www.ilseweber.be/wandeling.htm

Geniet je graag van de bekende en verborgen hoekjes, pleinen, straatjes van Gent?
Ben je gek op waterkanten en waterlopen?
Wil je daarbij ook nog wat meer weten over bekende Gentse schrijvers zoals Richard Minne, Karel van de Woestijne, Maurice Maeterlinck en John Flanders? En over minder bekende zoals Suzanne Lilar?
Wie waren ze?
Waar was hun stamcafé?
Wat beviel hen in Gent en waar hadden ze het moeilijk mee?
Waar groeiden ze op?
Hebben ze inspiratie uit het Gentse sociale leven gehaald?
Wat schreven ze over hun geboortestad?
 

Ik vraag me dus af of Ilse Weber me iets kan vertellen over het stamcafé van Richard Minne.

Jules De Bruycker en George Minne

Sint Michielskerk Toren

Tekening van Jo met een bewerking van de toren van de Sint-Michielskerk. Inspirerend om een wedstrijd uit te schrijven aan (studentn) architecten om de toren af te werken?

Afspraak in de Bornem aan Sint-Michiels

Afspraak: Jo, Frank, Ronald en... Jules De Bruycker.

Affiches

Beste Jo,

Oude filmaffiches spreken tot onze verbeelding. Wat een mens in zijn jeugd ziet blijft haperen.
Op zulke afftches zie je vaak het verhaal van de film in een aantal beelden voorgesteld.
Zo kocht ik deze oude affiche.

Frank stuurde deze affiches op:

En een wijsheid die we ter harte moeten nemen:

Sint Michielskerk: de vrienden

"De vrienden van de Sint Michielskerk". We zouden daar lid moeten van worden....

En misschien een activiteit organiseren?

Soorten activiteiten

De volgende activiteiten kunt u organiseren in de Sint-Niklaaskerk:

• traditionele muziek met dansgelegenheid
• klassieke concerten
• tentoonstellingen
• culinaire evenementen
• verkoop van boeken of tweedehandsspullen

Zijn niet toegestaan:

• luide versterkte muziek
• overmatig drankgebruik

Luid versterke muziek. Bruno speelt toch eerder stil he?
Overmatig drankgebruik kunnen we reserveren voor de Bornem.


Activiteiten

meer dan een kerk alleen

De vereniging Vrienden van de Sint-Niklaaskerk organiseert zelf activiteiten in de kerk, maar stelt de ruimte ook ter beschikking van geïnteresseerden die een eigen activiteit wensen te organiseren. Benieuwd naar de komende activiteiten? Ontdek ze in de kalender hieronder! Ook van enkele voorbije activiteiten vind je hieronder een (foto)verslag.

Wil je van de kerk gebruik maken om zelf een activiteit te organiseren? Lees hier meer over de voorwaarden voor gebruik, de praktische afspraken en de technische details van de  ruimtes. Klaar om uit de startblokken te schieten? Voor je verder gaat met de organisatie van de activiteit, dien je een aanvraag in bij de vereniging Vrienden van de Sint-Niklaaskerk.

George Minne

Tekening RS

Dat ene beeld van George Minne dat overal opduikt met frivole strooien hoed. Er is ook een foto:  strak in het pak en met een echte hoed...

Tekening RS

Minne Richard en Gerard

Tekening RS

Gerard & Richard ontmoeten elkaar
zomaar hier op papier.

Ronald

George Minne Veiling

Volgende week: George Minne te koop in Gent/Mariakerke.

http://www.dvc.be/ 

Blond

Beste Jo

We spreken af in een nieuw café....

Nieuw café tegen racisme en seksisme: "Ik wil alle Gentenaar... (Gent) - Het Nieuwsblad



Mooiste plein
Wat de mensen vooral moet samenbrengen, is de muziek, met occasionale concerten en dj’s van allerlei origine en geaardheid. Daarvoor is Blond alleszins alvast goed gelegen, net tussen discotheek Club 1847, een hotspot bij Afrikaanse Gentenaars, en vzw vzw Habbekrats, de jeugddienst voor kwetsbare jongeren. Goossens: “Dit moet het mooiste pleintje van Gent worden. En ja, ik droom van een terras. Jammer van de parking, maar daar kan in de toekomst misschien een mouw aan worden gepast.”(tsa)  

Callewaert & Minne

Beste Jo, 

In een gesprek vraagt Joost Florquin naar de schilderijen die achter Minne hangen.

Ze hebben beiden net naar een tekening van Jules De Bruycker gekeken (waarover later meer) maar Minne zegt: 

"Ernaast is een zelfportret van René Callewaert, een van de weinig schilders met wie ik geestelijk kontakt had. Hij las veel en deed er een Dostojevski- en Van Gogh-complex bij op. Om in de lijn te blijven, is hij dan ook jong gestorven. Dat getormenteerd buitengezicht ernaast is ook van hem."

Tja, "om in de lijn te blijven, is hij dan ook jong gestorven". Vriendschap & ironie. Minne kan het niet laten. 

Ik ben nieuwsgierig naar meer te weten te komen over René Callewaert: "een van de weinig schilders met wie ik geestelijk kontakt had". 

Callewaert dus. Eerst Wikipedia enkele weetjes. Charles-René Callewaert (1893-1936) volgde tussen 1909 en 1914 een opleiding aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Gent.  De eerste jaren de lessen Antiek Beeld en daarna de drie volgende jaren  hij de klas Levend Model (was George Minne zijn leraar? Dat moet wel). Na de Eerste Wereldoorlog volgde hij nog lessen en 1924 werd hij leraar tekenen aan de Academie. Ik citeer maar wat Wikipedia schrijft:

"Hij debuteerde in romantisch realisme. Na een periode in expressionistische stijl (1923-1926) keerde hij terug naar een grauw realisme. Zijn onderwerpen waren stillevens, Gentse stadsgezichten, portretten en landschappen."

Verder leer ik dat Callewaert na 1926 meer en meer verdween uit het kunstleven. Net daarvoor had het MSK Gent zijn schilderij Pleintje in de sneeuw aangekocht. We moeten dat schilderij eens gaan bezoeken.

Verder wordt het schilderij de Daken vermeld:

Daarover leer ik:

De daken is een panorama dat Callewaert schilderde en de omgeving van zijn atelier op de 2e verdieping toont met centraal de Drongenkapel en een boomgaard. Het atelier was gevestigd in het vroegere Karmelietenklooster, uitgevend op de Trommelstraat. Leonard De Buck, Karel van Belle en Jules De Bruycker hadden hier ook hun schildersezel staan.

Trouwens: "er is van Jules De Bruycker een aquarel met een vergelijkbaar uitzicht bekend (Museum voor Schone Kunsten Gent)". Ook dat werk moeten we gaan bezoeken.


En ook dat is interessant: Callewaert woont begin jaren 20 van 20ste eeuw in de Hoogstraat samen met zijn moeder, een zuster en een broer (zijn atelier bevond zich in het gewezen Karmelietenklooster). Dat moeten we aan Bruno Deneckere vertellen.


En laat ik zijn einde (Callewaert) ook maar vermelden gezien het iets vertelt over zijn leven:

"Als gevolg van zijn verslaving aan morfine die hij opgelopen had door de morfinebehandeling bij drie opeenvolgende operaties aan het hoofd tussen 1916 en 1918, overleed hij plots op betrekkelijk jonge leeftijd."

Op zijn blog citeert Geert Van Damme, "Charles-René Callewaert (1893-1936): een vergeten schilder".

"Bij een op een stuk tekenpapier gekrabbelde schets noteerde hij in 1918: "Depuis tant de nuits déja, Morphée, le doux Morphée m'a abandonné, et c'est l'étrange dieu de la morphine qui le remplace - étrange, captivant, despotique, mafaisant il-est; il enroule mon esprit, alourdissant étrangement mon corps, me fait rêver de songes plus réels que la réalité et fait de moi son esclave"."

Wat je ook interessant zal vinden (zie de foto's van Jean Ray/John Flanders die je me doorstuurde (gevonden bij Geert Van Damme):

"'s Nachts zwerft Callewaert door de Gentse straten, af en toe ziet de Gentse schrijver Raymond De Kremer (alias Jean Ray/John Flanders) hem rondlopen. Deze noteerde hierover later in de krant De Dag (14.07.1936): "Af en toe ontmoette ik [hem] later te Gent: een bleke man, die bij voorkeur 's nachts als een schim voorbijschoof in de grote schaduwen onzer oude monumenten, doch dat hij bovendien streed tegen de duistere problemen van dit leven. Er zat neurose in zijn bloed en hij deed denken aan De Quincey. Zijn werk en zijn leven waren aangegroeid tot een reusachtige nachtmerrie. [...] Ware Callewaert schrijver geworden in plaats van schilder, dan zou hij vast het sombere spoor hebben gevolgd, waarin Dostojevsky, de goddelijke Russische neuropaat, zo hard heeft geleden en gestreden. Maar René Callewaert was niet alleen schilder; hij was tevens een denker en omdat hij zoveel nadacht, had hij angst te handelen. in zijn brein was het een voortdurende moordpartij tussen de dualiteit van geest en stof"."

En tot slot wat Richard Minne over hem schreef: 

"Deze "dualiteit van geest en stof" probeerde Callewaert tevens in zijn werken te leggen. Richard Minne schreef hierover in Kunst. Maandblad voor oude en jonge kunst (1930 nr. 1: 64): "Men is er gauw bij om een schilder “litterair” te noemen. Er wordt zelfs veel geronseld met dat woord. Maar van de twintig die het in pejoratieven zin gebruiken zijn er geen drie die er dezelfde omschrijving van geven. Het moet, in den wandel, nochtans dienst doen als een soort tegenhanger van het begrip “zuivere plastiek”. Mij is dat begrip abstrakt en onbruikbaar bij de schepping als het begrip “poésie pure” bij het maken van een gedicht. We kunnen, omtrent dit alles, slechts vaststellen dat er, ontegensprekelijk, en goddank!, bij de besten een wisselwerking bestaat tusschen de verscheidene kunstuitingen. Zijn er tal van litteratoren die, om zoo te zeggen met het penseel schrijven, er zijn ook enkele schilders die in hun doeken een zekere gemoedstemming weten te leggen die op litteraire bronnen te[r]uggaat. En ik zal de laatste zijn om mij er over te beklagen. Zeker, deze kultureele aanwinst kan voor de plastischen kunstenaar een tweesnijdend wapen worden. De mogelijkheid bestaat dat hij er iets van zijne konstruktieve kracht bij inschiet, maar dit is geenzins noodzakelijk. Deze aanwinst kan evengoed zijn werk een nieuwe weelde bijzetten. Wie van u G[é]rard de Nerval kent en de melankolieke, soms wrange fantazie van Ch. René Callewaert weet te waardeeren zal me volkomen begrijpen"."


"Een vergeten schilder". Zo zag hij eruit of beter zag hij zichzelf:

En zo zijn atelier:

Zadel nog eens mijn paard

Beste Jo

Uit de foto's die je stuurde koos ik het volgende detail. Titel & beeld staan me wel aan.

Minne Richard: Eikeldreef

Beste Jo,

Ik kom je halen in de Eikeldreef in de Pinte voor onze reis naar het huis waar Richard Minne woonde: in de Eikeldreef 16 in Sint Martens Latem. Als dit toeval geen teken van hierboven is dat we op de goede weg zijn, weet ik het ook niet meer. 

(wordt vervolgd)

PS

Aan de Eikeldreef 16 woonde vanaf 1928 de in Gent geboren schrijver-dichter Richard Minne (1891-1965). Het originele woonhuis is ondertussen afgebroken.

PS

Richard Minne, schrijver en dichter geboren te Gent, woonde hier in een vorige versie van de woonst op huisnummer 16. Hij woonde hier vanaf 1928. In 1965 overleed hij plotseling en werd hij begraven op het kerkhof van Sint-Martens-Latem. George Minne is naast vele meesterlijke werken ook de ''vader'' van de Gentse poppenheld Pierken. Hij schreef de Gentse verhalen fonetisch op in het Gente dialect. De bekende kunstenaar Frits van den Berghe maakte tekeningen bij de teksten.
Read more at https://www.routeyou.com/nl-be/location/view/47225696/huis-van-richard-minne#v0jRUSv087SEPrZ1.99

 

(de schrijver verwart Richard met Georges als vader van Pierke). 

Minne Georges: Vaders en Zonen

Georges Minne: de verloren zoon

Beste Jo

Je vertelt aan de telefoon dat je naar jouw vader ging die je als een heemkundige beschrijft. 89 is jouw vader, kras maar wat doof voeg je eraan toe.

Wie naar zijn vader terug gaat, voelt zich steeds de verloren zoon. 

In het Museum voor Schone Kunsten te Gent staat er zo’n verloren zoon van George Minne (1896).

Je vertelt dat je welkom was bij jouw vader omdat hij veel te vertellen had over onze staties.

Ach ja, dat verwelkomen van de verloren zoon is door zoveel kunstenaars in beeld gebracht. Wat Minne betreft, valt het natuurlijk op dat vader en zoon elkaar naakt ontmoeten en ook wel een wat vreemde positie innemen. Hun geslachtsorganen raken elkaar en de zoon gaat van de grond. Het lijken wel geliefden. Broeders. Een pièta voor mannen. Misschien is de zoon wel dood.

Meestal zien we bij Minne moeder en kind verschijnen. Het kind dat naar de schoot van de moeder terug keert. Deze keer is het de vader. Hun armen zijn onontwarbaar en daardoor is het een verwarrend beeld en ontmoeting. Critici schreven dat het beeld een omkering suggereert:

“de vader die door het vertrek - de geboorte - van de volwassen geworden zoon die hij verwekte ten dode was opgeschreven, blijkt hier tot nieuw leven gewekt door diens terugkeer - zijn sterven” (Stefan Beyst, juni 2012).

Er is leven na de dood.

Ik denk niet dat de ontmoeting van jouw vader zo verliep maar kom, het was toch Jo, de zoon – al of niet verloren – die met de vader praat. Niet over Georges maar over Richard. Ook vaders hebben hun helden. Jouw vader die weigert zijn hoorapparaat in te steken, laat staan aan te zetten. En toch is het geen dovemansgesprek. Jouw vader die vertelt...

(wordt vervolgd)

PS We moeten een bezoek brengen aan het beeld in MSK Gent. 

Kruisweg Coolens

Beste

Berten Coolens (vader van Wouter) was een goede vriend (via de zoon dan voornamelijk maar toch ook wel een goede kameraad). Ik mocht een speech geven op zijn begrafenis en ik leerde veel van hem.
Hij blijkt ook een kruisweg gemaakt te hebben:

Bornem: Sint Michielskerk

RS

De kleuren van de deuren en de gordijnen accorderen beter in het echt. Dus een betere foto is nodig.

Bornem: Tulpen