vrijdag 23 februari 2018
dinsdag 13 februari 2018
Sint Michielskerk: waar Jules De Brucyker gedoopt werd...
George Minne en Verdegem
In een gesprek (van wie ik een schilderij van Verdegem kocht), maakte Willem Elias mij attent op het feit dat Verdegem lessen volgende bij George Minne:
Jos Verdegem (1897-1957) — Aspecten van de Belgische kunst na '45
PS Die lessen bij Minne volgde Verdegem van 1913 tot 1914.
Jos Verdegem (1897-1957) — Aspecten van de Belgische kunst na '45
"Jos Verdegem zou als kind nog op de schoot van de Gentse socialistische voorman Edward Anseele gezeten hebben. Vandaag nog doet de “Haanstraat” in de Muide, zijn geboorteplaats, armtierig aan, zij het nu als allochtonenbuurt. Het wijst op buitengewone kwaliteiten dat hij zich als kind aan dit sociaal milieu uit die Gentse volksbuurt heeft weten te onttrekken. Op twaalfjarige leeftijd gaat hij in de leer bij een huisschilder en volgt avondlessen tekenen aan de Academie, eerst bij Frits Van den Berghe en later bij George Minne. "
"Bij wijze van oefening ging Verdegem overigens geregeld naar het Louvre om er de grote meesters na te tekenen. In zijn curriculum vitae stonden onder leermeesters, naast Delvin en Minne, “les Anciens” vermeld. In de gangen van de Academie groette hij al eens eerder de gipsen Griekse modellen dan zijn collega’s. Het is ook dit neoclassicisme, die terugkeer naar de oude kunst, die maakt dat hij ver afstaat van het brave animisme van zijn generatiegenoten."
(Willem Elias)
PS Die lessen bij Minne volgde Verdegem van 1913 tot 1914.
Labels:
Ellias Willem,
Minne George,
tekenen,
Verdegem Jos
zondag 11 februari 2018
Lam Gods
George Minne en Maurice Maeterlinck waren gefascineerd door het lam Gods. Critici beweren dat de fontein zou geïnspireerd kunnen zijn door de bron des levens uit het Lam Gods. Zie de screenshot:
vrijdag 9 februari 2018
Plannen voor vrijdag te bezoeken
Onze plannen om te bezoeken:
Kunstenaarswoning en
atelier Leon De Smet - Aanduidingsobjecten - Inventaris Onroerend Erfgoed
Koperstraat 20, Sint-Martens-Latem (Oost-Vlaanderen)
De schilderateliers maakten integrerend deel uit van de
woning. Dergelijke atelierwoningen waren duidelijk herkenbaar door het daklicht
of de grote atelierramen op het noorden. Het
beeldhouwatelier van George Minne was ondergebracht in een afzonderlijk gebouw,
nu verdwenen, in de woning kwamen talrijke tekeningen tot stand.
Het zogenaamde ‘Schildershuis’, een 19e eeuwse hoeve in de
Koperstraat 20 was van 1906 tot 1913 het woonhuis en atelier van Leon De Smet. Zijn jongere broer Gust
schilderde hier een imposante reeks doeken. Tussen 1920 en 1940 had
kunstcriticus en schilder Georges Chabot er bovendien zijn buitenverblijf.
Richard Minne
Aan de Eikeldreef 16 woonde vanaf 1928 de in Gent geboren
schrijver-dichter Richard Minne (1891-1965). Het originele woonhuis is
ondertussen afgebroken.
Richard Minne is begraven in Sint-Martens-Latem.
Gemeentelijk museum
Gevaert-Minne
Het museum is al een aantal jaar vernieuwd, vroeger hingen
er uitsluitend de werken van Edgar Gevaert die echt niet goed genoeg zijn en
wat ook beseft wordt door de gemeente want geen enkel werk van hem is opgenomen
in de propagandafolder, en nu zijn er topwerken te zien – een Mijmering van Gust De Smet, De papeter van Gustave Van de
Woestijne, Het echtpaar van
Constant Permeke, schetsen van George Minne, de betere rijkdom die geen
misprijzen maar bewondering vraagt.
In de bossen van de Edgard Gevaertdreef en Kapitteldreef
bevindt zich het voormalig woonhuis en atelier Edgar Gevaert (1891-1965) en
zijn vrouw Marie Minne. Edgar Gevaert tekende zelf de plannen en inspireerde
zich hiervoor op zijn voorouderlijk huis, een 16 de eeuwse hoeve ‘Te Mere’ in
Mater bij Oudenaarde. De verwijzing is vooral duidelijk in de vensterbogen die
refereren aan de Vlaamse
renaissancestijl. Zijn atelier is nog steeds herkenbaar aan de grote ramen.
George Minne
In 1900 huurde de beeldhouwer George Minne in de Hoge
Heirweg 51 ‘Het Rozenhuis’. Hij vervaardigde hier versies van de ‘Fontein der
geknielden’.
In 1907 ontwierp en bouwde hij zijn definitieve woning en
atelier aan de Kortrijksesteenweg 62. Latems schrijnwerker en aannemer Jules
Maebe voerde de werken uit. De kunstenaar stierf hier in 1941. Daarna is het
huis verbouwd en werden er achteraan nieuwe bijgebouwen opgericht.
Minne spotten
In het MSK Gent een beeld van George gespot bij Leon De Smet:
Leon De Smet, Interieur of De Verliefden
"Ook George Minne is prominent aanwezig met De kleine reliekdrager op de schoorsteenmantel, een van zijn bekendste beelden, dat ook op andere schilderijen van Leon de Smet voorkomt."
Leon De Smet, Interieur of De Verliefden
"Ook George Minne is prominent aanwezig met De kleine reliekdrager op de schoorsteenmantel, een van zijn bekendste beelden, dat ook op andere schilderijen van Leon de Smet voorkomt."
Buysse & Minne
Beste Frank
Dank om dit door te sturen.
Dank om dit door te sturen.
In dit tweede deel praat Guido Lauwaert met Alice
Everaert over de fallus van Cyriel Buysse en het geld dat hij gaf aan pastoors
in ruil voor pittige verhalen.
George Minnes fallus van Buysse
Toen ik haar vroeg wat de connectie tussen haar interieur en dit toch wel moderne kunstwerk was, boog zij voorover en slingerde mij toe, 'Choquer la bourgeoisie. Malheureusement, ce chef-d'oeuvre n'a jamais été exposé. A cause de la mentalité hypocrite des marchants d'arts. Ce sont tous des gardiens de mausolée.' 'Bravo, madame. Merveilleux. C'est tout à fait du popart,' zei ik, om haar gunstig te stemmen.
'Popart! C'est quoi ça? Un jeu d'enfant?' 'Une certaine tendance artistique des années cinquante et soixante.' 'Un drôle de nom.' 'Oui... et non. Vous avez raison. Pourquoi pas? Cette tendance artistique avait bien l'air un peu bizarre.'
Ik aarzelde even, voelende dat mijn waarde daalde, maar vroeg dan toch wie de kunstenaar was, die dit prachtstuk had gemaakt.
'Mais, ça ce voit! Même un aveugle le verrait. Minne, monsieur. George Minne! C'est le phallus de monsieur Buysse. Parce qu'il a des enfants partout. Même en Amérique. La sculpture symbolise l'adoration de Minne pour la puissance sexuelle de Buysse. Une pièce unique. Après ma mort vous pouvez l'avoir. J'ai déjà réglé ça avec mon notaire. Minne et Buysse étaient des amis. Grâce à Maeterlinck. Jusqu' au moment où Minne a compris la mascarade littéraire de monsieur Buysse, il achetait ses histoires, monsieur. Il n'y a que deux, trois histoires qu'il avait écrites lui-même. 'Tantes', par exemple, et 'Plus-Que-Parfait'. L'histoire se situe dans un village flamand. Aucun plouc ne connaît la différence entre oui et non. C'étaient tous des pignoufs.' 'Tiens. Ca m'étonne vraiment que Buysse...'
Toen ik haar vroeg wat de connectie tussen haar interieur en dit toch wel moderne kunstwerk was, boog zij voorover en slingerde mij toe, 'Choquer la bourgeoisie. Malheureusement, ce chef-d'oeuvre n'a jamais été exposé. A cause de la mentalité hypocrite des marchants d'arts. Ce sont tous des gardiens de mausolée.' 'Bravo, madame. Merveilleux. C'est tout à fait du popart,' zei ik, om haar gunstig te stemmen.
'Popart! C'est quoi ça? Un jeu d'enfant?' 'Une certaine tendance artistique des années cinquante et soixante.' 'Un drôle de nom.' 'Oui... et non. Vous avez raison. Pourquoi pas? Cette tendance artistique avait bien l'air un peu bizarre.'
Ik aarzelde even, voelende dat mijn waarde daalde, maar vroeg dan toch wie de kunstenaar was, die dit prachtstuk had gemaakt.
'Mais, ça ce voit! Même un aveugle le verrait. Minne, monsieur. George Minne! C'est le phallus de monsieur Buysse. Parce qu'il a des enfants partout. Même en Amérique. La sculpture symbolise l'adoration de Minne pour la puissance sexuelle de Buysse. Une pièce unique. Après ma mort vous pouvez l'avoir. J'ai déjà réglé ça avec mon notaire. Minne et Buysse étaient des amis. Grâce à Maeterlinck. Jusqu' au moment où Minne a compris la mascarade littéraire de monsieur Buysse, il achetait ses histoires, monsieur. Il n'y a que deux, trois histoires qu'il avait écrites lui-même. 'Tantes', par exemple, et 'Plus-Que-Parfait'. L'histoire se situe dans un village flamand. Aucun plouc ne connaît la différence entre oui et non. C'étaient tous des pignoufs.' 'Tiens. Ca m'étonne vraiment que Buysse...'
Fontein: Minne en Matisse
“De fontein der geknielden” van George Minne. Daar staan ze dan ingetogen naar iets te kijken dat niet te zien is. Of zien ze zichzelf als narcissus in het water? Of is het een verwijzing naar de Bron van het Leven op het centrale paneel van het Lam Gods? Zijn de beelden aan het bidden? Nu ja, ik haal het ook bij anderen en laat ik niet te veel interpreteren. In elk geval de diepzinnigheid spat er van af.
PS
Uit NRC Handelsblad:
"Wat vooral in die vroege, spichtige figuren opvalt is hoe goed Minne was in bilspieren, in samengeknepen kontjes. En in het laagreliëf van ruggewervels en schouderbladen daarboven. Echt erotisch wordt het nooit, maar het heeft wel iets sensueels."
Uit NRC Handelsblad:
"Wat vooral in die vroege, spichtige figuren opvalt is hoe goed Minne was in bilspieren, in samengeknepen kontjes. En in het laagreliëf van ruggewervels en schouderbladen daarboven. Echt erotisch wordt het nooit, maar het heeft wel iets sensueels."
Terwijl ik verder wandelde dacht ik plots dat het niet onaardig zou zijn deze beelden te laten dansen. Heiligschennis, akkoord maar daar kan ik niet aan doen. Het zit in mijn DNA zoals bij George Minne een diepe religiositeit.
Ik begon te tekenen. Hoe kon ik ze laten dansen en toch trouw blijven aan de figuren van George?
En toen, dacht ik, aan Matisse:
En ik verwees al naar Koskoschka.
En toen, dacht ik, aan Matisse:
En ik verwees al naar Koskoschka.
Labels:
Fontein der geknielden,
Matisse,
Minne Georges
donderdag 8 februari 2018
Richard Minne
'Ik begin een mensch van orde en verantwoordelijkheid
te worden: ik stel vast, dat ik een datum boven mijn brieven zet. Ik ben
rijp om in de Vlaamsche Academie opgenomen te worden en stilaan te
vermolmen van binnen.'
Dat zou een goed motto zijn voor onze brieven.
Dat zou een goed motto zijn voor onze brieven.
Stamcafé
Ilse Weber | Literaire wandeling
http://www.ilseweber.be/wandeling.htm
http://www.ilseweber.be/wandeling.htm
Ik vraag me dus af of Ilse Weber me iets kan vertellen over het stamcafé van Richard Minne.Geniet je graag van de bekende en verborgen hoekjes, pleinen, straatjes van Gent?
Ben je gek op waterkanten en waterlopen?
Wil je daarbij ook nog wat meer weten over bekende Gentse schrijvers zoals Richard Minne, Karel van de Woestijne, Maurice Maeterlinck en John Flanders? En over minder bekende zoals Suzanne Lilar?
Wie waren ze?
Waar was hun stamcafé?
Wat beviel hen in Gent en waar hadden ze het moeilijk mee?
Waar groeiden ze op?
Hebben ze inspiratie uit het Gentse sociale leven gehaald?
Wat schreven ze over hun geboortestad?
zondag 4 februari 2018
Jules De Bruycker en George Minne
zaterdag 3 februari 2018
Sint Michielskerk Toren
Tekening van Jo met een bewerking van de toren van de Sint-Michielskerk. Inspirerend om een wedstrijd uit te schrijven aan (studentn) architecten om de toren af te werken?
Afspraak in de Bornem aan Sint-Michiels
Labels:
Bornem,
De Bruycker,
Sint Michielskerk
Abonneren op:
Posts (Atom)